Co robić?

Ameryka milczy. Nie wiem co o tym myśleć, więc już przestałam...

Nie chcąc marnować czasu, który okazuje się żmudnym czekaniem, szukam na Au Pair World jakiejś europejskiej rodziny. Póki co odezwały się dwie z Wlk.Brytanii, ale po moim odpisaniu ( że niestety mogę dopiero najwcześniej 20 czerwca z racji egzaminów) milczą. 

Jakiś pech?

Myślałam, żeby sobie znaleźć coś w moim mieście ale to jeszcze bardziej nieprawdopodobne.

Ale jak by nie było wszędzie szukam :) Nawet roboty nad morzem, ale jakoś mi się nie widzi. To będzie chyba ostateczność:)

 A w między czasie uczę się do egzaminu, czytam zaległości, oglądam anglojęzyczne filmy. Tym ostatnim jestem trochę przerażona, bo niewiele rozumiem..Trudne słownictwo?Szybkość? Nie wiem. Oglądam na przekór.

Jeszcze jakby było mało zaczęłam odchudzanie:) Koniec wymówek, że matura, zimna pogoda. Z racji tego, że nieźle mi się przytyło( 5kg w kilka m-cy!) od dziś jestem na głodówce. Wg mnie najszybszy sposób by zrzucić brzuszek i zbędny tłuszczyk. Mam nadzieję, że do soboty wytrwam ( mój największy rekord niejedzenia 3 dni). A potem najlepsza dieta świata czyli RAW FOOD!!! :))))

 Na koniec umieszczam wspaniały cytat, znaleziony wczoraj:

"Nie pozwólcie, aby ktokolwiek wmówił Wam, że trzeba być zadowolonym z tego co się ma. Zawsze jest więcej do zdobycia i nie ma powodu abyście nie mieli tego osiągnąć"

Wspomnienia

Za mną przepiękne chwile spędzone z najbliższymi. 

Tych których ostatnio brakowało przez moje ambicje maturalne:)

Zaczęło się ciekawie w piątek kiedy to P. zaproponowała mi pójście do naszego gimnazjum. Nie cierpiałam tego miejsca. Pamiętam, że byłam strasznym kujonem. Zawsze świadectwo z paskiem, zachowanie wzorowe, każde popołudnia i weekendy spędzone na wkuwaniu. Od I klasy Technikum  mi przeszło :)

 Chyba dlatego wybrałam tą szkołę, by odpocząć...

Ale z tamtego okresu są jeszcze te lepsze momenty. 

Siedzenie na podłodze w gronie 10 dziewczyn. Głośne śmiechy. Gadanie o pierdołach. Dzielenie się kanapkami. Wspólne słuchanie muzyki.

Tak, tego teraz brakuje.

Wspomnienia powróciły gdy stanęłyśmy pod tą salą. Łza się zakręciła. Jednak nie było aż tak źle:) 

Teraz szkoła wydała się jakaś taka mała...

W głowie mnóstwo myśli " To ja tu spędziłam 9 lat Mojego życia?" Niewyobrażalne jak czas pędzi. Widzę jak się zmieniłam. Inne wartości.Zupełnie inne marzenia.

Kim będę za kolejne 4, 10, 20 lat?

Po wyjściu poszłyśmy do mnie. Ponad 5 godzin przegadałyśmy o Naszych pasjach i marzeniach. O muzyce i książkach. O radości życia której tak pragniemy.

To był wyśmienity dzień. Chyba go sobie kiedyś wymarzyłam:)

Świat bez wojen? Imagine..

Dwa ostatnie dni spędziłam na odpoczynku i czytaniu "Bikini" J.L.Wiśniewskiego.

I jak zwykle był płacz, wzruszenie, przemyślenia...Bo to powieść w której główną rolę odgrywa II wojna światowa.

Przyznam szczerze, że historia nigdy nie cieszyła się jakoś specjalnie moim zainteresowaniem. Może dlatego, że w szkole były suche fakty, które należało wykuć bez zastanowienia? A może wina nauczycieli, którym niestety brak pasji do zawodu...Chyba wszystko po trochu.

Jedak czytając "Bikini" nie sposób tego ominąć. Zresztą po co to robić? Autor wplótł historie zwykłych ludzi, którym przyszło żyć w tych strasznych czasach. O dziwo z natury dobrym, pomimo zła które widzieli wokół.

Ta książka to fajne spojrzenie na wojnę od drugiej strony. Strony Niemiec w których przecież żyły osoby niezgadzające się z Hitlerem, którzy nie chcieli prześladowań Żydów i śmierci tylu niewinnych ludzi dla "Idei  idealnego kraju". A po latach czuli wstyd i pogardę dla swojej ojczyzny...

To trudny temat, bo Polacy czują się pokrzywdzeni przez wojny, których doznali. A przecież w krajach, które wywołują wojnę też mieszkają Ludzie...

Warto przeczytać i spojrzeć na to z tej drugiej strony. Mnie utwierdziło to w przekonaniu, że brzydzę się przemocą, rozpływem krwi, wojną.

Dlaczego nadal w XXI wieku mamy tyle wojen? Dlaczego nadal walczymy? Po co jeszcze więcej bogactwa, ziemi? Wciąż mało? Widocznie tak. Niestety nie mam na to wpływu...

Ale jestem marzycielką, i wiem, że nie jestem jedyna :)
W jednej z piękniejszych  wersji Johna Lennona,  Eva Cassidy.
Pomarzmy choć przez chwilę, może już niedługo stanie się to rzeczywistością, czego z całego serca pragnę:)

The best postcard I have ever had !

Na wstępie chcę się pochwalić przepiękną pocztówką jaką dostałam od koleżanki z  Ukrainy :)

Jak to zobaczyłam na moim biurku ( po przyjściu z matur) myślałam, że mama zostawiła mi swoje zdjęcie, bo w albumie miała podobne. Ale tak się przyglądam, zachwycam i nagle objawienie przecież to pocztówka! Brawa dla tej Pani :)

Jestem tak zachwycona tym zdjęciem, że chyba i oprawię je w ramkę:)

Oczywiście zaraz napisałam dłuugą wiadomość do Maryny ( owej Ukrainki) i gdy skończyłam pisać, skapłam się, że ani razu nie spojrzałam do słownika! Postęp jest :)

A teraz z innej beczki, tej operowskiej. Już tydzień mam room. I nic. Cisza jak makiem zasiał.

No cóż, chyba będę musiała co nieco ulepszyć..

Poważnie zastanawiam się nad wypadem również operowskim do Anglii na jakieś 2 miesiące. Może ktoś będzie mnie chciał :) Po prostu szkoda mi czasu. A czekanie aż Ameryka mnie wezwie jest trochę nużące, szczególnie teraz gdy mam czasu w cholerę.

Bo to już wakacje! :)

Ekshibicjonistycznie

Tęsknię za dniami, kiedy nie miałam pytań, ale miałam marzenia..
Tęsknię za pewnością bez niepewności..
Tęsknię za byciem dzieckiem, które nic o świecie nie wie..
Tęsknię za spokojem deszczowego dnia i bezinteresownością..

Dzisiaj się gubię w tym gąszczu codzienności..
Wiele pytań,Odpowiedzi brak
Nie rozumiem..
Przepraszam.

Nad Życie

Byłam dziś w kinie na nagłaśnianym ostatnio filmie "Nad Życie". Historia jej życia  niestety nie była mi znana. Za to śmierć owszem. 

Film mnie wzruszył, ale nie płakałam. Chociaż, może powinnam?...

Lubie filmy, które zmuszają do myślenia. Jej życie było niezwykłe, tak teraz możemy powiedzieć. 

Osiąganie sukcesów w pracy która jest pasją i nagle choroba. Wszystko się wali...Trzeba się leczyć, coraz mniej siły..Miłość. Kolejna próba. Ciąża. Znalezienie dawcy. Wybór-> Życie 

Najpiękniejsze jest to, że dla Agaty to było normalna, łatwa decyzja. Życie nowego mieszkańca ziemi ponad jej własne.

Zastanawiałam się jak ja bym postąpiła. Nie, nie wiem. Gdyż co innego gdybać, a co innego stanąć przed tym wyborem.

Jedno wiem na pewno. Była dobrym i dojrzałym człowiekiem. O czym świadczą jej czyny i słowa:

"Staram się żyć każdym dniem, cieszyć się tym, co przynosi. Myśleć o tym, co dobre, a nie złe. Bo tak jest łatwiej. Nie przejmować się tym, co było, ani tym, co mnie jeszcze czeka. Wiadomo, że to nie jest proste. Ale nie wybiegam daleko w przyszłość, najdalej o dzień, dwa. Żyję chwilą. Dużo przeszłam i to mnie nauczyło, że nie warto wszystkiego planować. Życie i tak pisze swój własny scenariusz."

Przesyłka

Dziś dotarła do mnie drogą pocztową   przesyłka zawierająca dokumenty oraz potrzebne informacje od agencji.

I trochę się przeraziłam, bo uzmysłowiłam sobie, że jednak coś  z tego będzie :) Póki się trwa w sferze gdybania nie myśli się poważnie i traktuje na "lajcie".  A teraz,wszystko się dzieje naprawdę. Boję się myśleć co będzie gdy przyjdzie czas wyjazdu...

Już ? Koniec ?

Naprawdę?
Miało trwać wieki, a minęło tak szybko..
Za szybko...
Chociaż, może starczy już stresu? Nieprzespanych nocy? Świadomości, że wiem miej niż powinnam?
Starczy.
Teraz można ŻYĆ.
Dosłownie.
Ale...
Czy Ja umiem?

Tuwim - największe zaskoczenie

  Julian Tuwim mnie zaskoczył. Kojarzyłam go głownie z wierszy dla dzieci. Aby napisać moją pracę maturalną musiałam "zaznajomić" się z nim. I w życiu nie przypuszczałabym, że może On napisać Takie wiersze, które spowodują u mnie  ciarki.


Intymny wiersz

Warto, warto żyć, Wtedy pachniałaś bzami, Dziś znowu kupiłem flakonik, Roztarłem kroplę na dłoni I przeszłość wieje nad nami Bzami. Warto, warto żyć. Mgławo jest za oknami, Zaraz listonosz zadzwoni, Ustami przypadam do dłoni, Całuje cień twojej woni... Przyjdziesz - będziemy sami, Jedyni i zakochani, Chłonąc z czułością perfumy W miłym uśmiechy intymnej zadumy: "To my? Ja - i ty?" Wiesz? Wzdycham... I przez łzy Powtarzam: warto, warto żyć...

Matura

Już po pierwszej maturze.
Pierwsze koty za płoty.
Żyję.

Miałam chwile załamania na początku tygodnia, lecz z każdym dniem jakby się zmniejszał aż do wczoraj kiedy to nie czułam nic. Kompletnie, ani lęku ani radości. Nic.

Dziś rano wstałam wraz z pierwszym dzwonkiem co nie zdarza się często :) Spokojnie poczytałam jeszcze "co nieco" i na Maturę! Pojawił się stresik, ale prawie "niewyczuwalny":)
Wszyscy obstawiali Dżumę, Jądro ciemności, Wesele...
Gdy otworzyłam arkusz i zobaczyłam temat uśmiechnęłam się :)  Od tej pory wiedziałam, że wszystko pójdzie dobrze.
Temat banał ( przynajmniej drugi ;d ) czyli postawa życiowa Izabeli Łęckiej oraz Joanny Podborskiej. Lepszego nie mogłam sobie wymarzyć :) Z uśmiechem wyszłam ze szkoły. Lepszego dnie nie mogłam sobie wymarzyć;)